zondag 16 september 2007Bewolkt weer. Auto opgehaald bij Hertz (Saturn Aura). Om 09.30 uur op weg. Via interstate 205 steken we de Columbia River over en rijden de staat Washington binnen. We gaan over op interstate 5 richting Seattle. Ondanks de zondag is het druk op de weg. Veel vrachtverkeer. Aangekomen in de stad Olympia rijden we via highway 101 naar het westen. Het is dan al aan het einde van de ochtend. De regen valt inmiddels gestaag naar beneden. De snelheidsmeter van de auto is na het gebruik van de cruisecontrol danig van slag. Zelfs als we stilstaan denkt de auto dat we twintig mijl per uur rijden. Het is wat lastig omdat we nu niet precies weten hoe hard we rijden. Onderweg zien we het trieste resultaat van de massaal door houthakkers geplunderde bossen. Clearcut 1983 - Planted 1985 - Next harvest 2055. Na Aberdeen rijden we het Olympic National Park binnen. Het is hier een en al bos en bomen. We stoppen even bij Lake Quinault en bewonderen de befaamde Lake Quinault Lodge, een hotel uit 1926. Binnen in de lobby zitten enkele gasten lusteloos weggezakt in grote banken voor een enorm haardvuur. We maken een korte wandeling langs de oever van het door de regen bijna onzichtbare meer maar we worden alleen maar nat. We rijden verder tot we bij de kust van de Pacific aankomen. Daar boeken we ondanks dat het nog vroeg in de middag is een kamer in de Kalaloch Lodge. In de regen maken we een stevige strandwandeling. Het vloedlijn ligt volgestapeld met aangespoelde restanten van enorme bomen.
maandag 17 september 2007Vroeg op. Om zeven uur waren we al in de ochtendschemering aan de wandel. Het weer lijkt beter te worden. We kunnen nu de horizon van de oceaan zien. Om kwart over acht draaien we de auto highway 101 op. Tankstop in de stad Forks. We maken een mooie wandeling door het sprookjesachtige regenwoud van het Olympic National Park bij Lake Crescent en klauteren door het overwoekerde en natte bos via bruggen van boomstammen over klaterende bergbeekjes naar de Marymere Falls, een bescheiden maar heuse waterval. De snelheidsmeter van de auto is eindelijk tot bedaren gekomen en staat bij stilstand weer keurig op nul. Even na twaalf uur beginnen we aan de lange autorit die ons tegen de avond weer in de buurt van de grens van de staat Oregon moet brengen. Via Port Angeles, een lunchstop in de diner Lodgers Landing(burger met homemade fries) aan de kant van de weg, Olympia en interstate 5 tot de stad Longview. Met de zon in het gezicht volgen we vanaf Longview de noordelijke oever van de Columbia River tot de kust van de Pacific. In de strandplaats Long Beach regelen we een kamer in een Super 8 Motel. Long Beach is voor de helft gesloten. Het strandseizoen is net afgelopen en dan gaan de luiken weer dicht. In de avondschemering maken we nog een wandeling naar het strand. Op zich niet ongevaarlijk. Omdat auto's op het strand zijn toegestaan moet je in de schemering aan de vloedlijn nog oppassen voor verkeer.
dinsdag 18 september 2007Vanmorgen om acht uur op weg. Het is prachtig weer. We steken de Columbia River over naar Astoria en brengen een bezoek aan Fort Clatsop National Monument. Hier eindigde in 1805 het eerste deel van de Lewis and Clark expeditie. Het onderkomen waar een barre winter werd doorgebracht (Lewis and Clark Original Journals Vol. 1 t/m 5)is opnieuw herbouwd en zelfs vandaag gedeeltelijk under construction. We maken in de vroege ochtend een mooie wandeling door de wetlands van de Columbia River. Vervolgens rijden we via highway 101 langs de kust van Oregon naar het zuiden. Een tankstop in Nehalem en een lunchstop in de Pirate Cove in Garibaldi. We volgen de kustweg tot we zijn aangekomen in Newport. Het loopt inmiddels tegen vieren en we hebben minstens nog twee uur rijden voor de boeg. Daarvandaan volgen we highway 20 East richting Corvallis en highway 99 naar Eugene, waar we tot zaterdag verblijven in de Residence Inn Marriott.
woensdag 19 september 2007 tot vrijdag 21 september 2007Ik ben drie dagen bij TFCC op bezoek. Het voelt als een thuisbasis. Ik voel me er erg welkom. Rena heeft een programma voor me samengesteld. Ik doe met haar een telefonische consultatie met een programmasupervisor van een team in Portland. We zijn bij een fosterparentmeeting en een clinical meeting. Een feest van herkenning.
Het is inspirerend om met mensen te praten over MTFC. Niek vermaakt zich overdag met wandelingen langs de rivier en door de stad (onder meer in een levensgrote boekwinkel. Oogst: Stealing The General: The Great Locomotive Chase and the First Medal of Honor van Russell S. Bonds, Anchored in Love: An Intimate Portrait of June Carter Cash van John Carter Cash en When The Light Goes van Larry McMurtry). Woensdagavond met Rena uit eten. Theresa neemt ons donderdagavond mee naar King Estate Winery in Lorane om wijn te proeven. Donderdag en vrijdag ben ik in overleg over consultatierollen en onze samenwerking om MTFC verder op te zetten in Nederland en ik mail nog even het laatste nieuws aan onze organisatie. Vrijdagavond sluiten we een driedaags bezoek af met een borrel bij Gerry en Becky. Een prachtig huis met een groot terras ter hoogte van de boomtoppen. Ze zijn allemaal even aardig en behulpzaam. Het voelt als een warm bad.
zaterdag 22 september 2007Tegen tienen rijden we weg uit Eugene. Buiten is het zwaar bewolk, maar tegen de tijd dat we via highway 58 in de buurt komen van Crater Lake breekt de lucht helemaal open. We rijden het park binnen via de North Entrance en rijden in de richting van het Visitor Center. Onderweg stappen we een aantal keren uit om foto's te maken (het maakt niet uit hoe of wat we fotograferen, iedere afdruk is in principe goed)of om onze medetoeristen op de foto te zetten. Het kratermeer is knalblauw en Wizard Island ligt er verlaten bij. We maken een stevige wandeking langs de zuidelijke rim, nemen een kijkje in de Lodge. Saskia had daar maar wat graag een nachtje doorgebracht. Halverwege de middag springen we in de auto en rijden via highway 62 naar het zuiden. Tankstop en wat inkopen bij de plaatselijke supermarkt in Shady Cove, en dan via interstate 5 en highway 199 (The Redwood Highway) naar Cave Junction waar we uiteindelijk overnachten. In de lobby van het motel worden heel vriendelijk geholpen door heel oude dame met een stijve nek. Geheel in stijl met het interieur van haar omgeving is ze gekleed in een jurk die waarschijnlijk eind jaren vijftig in de mode was. Ook de hoogtijdagen van het motel, naar het uiterlijk te beoordelen. Gelukkig is het interieur van onze kamer-voor-een-nacht iets actueler. Oorspronkelijk hadden we wat wildere plannen dan dit motel: op internet hadden we in het wat verderop gelegen Takilma een boomhutten-verhuur gevonden. Takilma ligt midden in de bush-bush, dus het duurde even voor we via een eindeloos slngerend weggetje langs allemaal bouwvallen op de plaats van bestemming arriveerden. Het kantoortje van het eigenaardige complex was onbemand en de mensen die daar voor de deur rondscharrelden deden net alsof ze achterlijk waren. Maar misschien waren ze het ook wel. Het geheel maakte een wat hippie-achtige indruk, maar zag er wel leuk uit. En ik zag ons nog niet zo snel met onze loodzware Samsonites over een touwbrug lopen. Vandaar de detour naar Cave Junction.
zondag 23 september 2007We vervolgende de weg via de Redwood Highway. We verlaten Oregon en rijden Californië binnen. Niet lang daarna verschijnen de eerste reusachtige bomen in beeld. De weg slingert letterlijk om de enorme loodrechte boomstammen heen. Op de eerste de beste turn out parkeren we de auto en maken een wandeling door een reusachtig bos. De ochtendzon schijnt met moeite door het bladerdak heen. In het bos is het schemerig en koud. De bodem is dicht bedekt met grote varens. We zitten niet ver van de kust af. Als we onze weg vervolgen zitten we een kwartier later opeens aan het strand van Cresent City. Het domein van surfers en kajaks, die in de branding liggen te wachten op die ene golf. We stoppen nog een paar keer aan de kust voor een frisse strandwandeling. Op een van deze stranden ligt een grote dode zeeleeuw. Met een kogelgat in z'n buik, zo lijkt het. In het Redwood National Forest maken we nog een wandeling door een bos met reuzenbomen. Via een scenic route rijden we langs de kust van Noord Californië naar het zuiden. Over een steile weg, nauwelijks breder dan een fietspad, kronkelen we ruim 17 eindeloze mijlen omhoog en omlaag richting Ft. Bragg. Daar reserveren we een kamer met zeezicht in de Ocean View Lodge. Vanuit ons appartement kijken we uit over zee. We zijn nog net op tijd op het strand om een zonsondergang mee te maken.
maandag 24 september 2007Voor we weer verder trekken maken we voor de laatste keer nog een strandwandeling langs de rotsachtige vloedlijn. Voor de laatste keer beleven we de zee tijdens deze reis. Er zat nog voor ruim 150 mijl benzine in de tank van de auto maar tijdens de 37 mijl door de bergen richting highway 101 zakt het benzinepeil veel sneller dan wij konden vermoeden. Deze auto zuipt in de bergen. We zijn ongeveer halverwege als er opeens een alarmsignaal door de auto klinkt dat de benzinetank leeg is. We rijden op dat moment door niemandsland. En onze mobiele telefoons weigeren dienst in bergachtige streken. Het volgende half uur rijden we met natte handen van de spanning verder. Het lijkt alsof de weg steeds steiler wordt. De auto rijd nog steeds maar we hebben wel de airco en de cd speler uitgezet. We zeggen ook niet veel meer maar we denken wel hetzelfde. Het lijkt uren later als we na verloop van tijd weer in de bewoonde wereld terechtkomen. Eerst een wegopbreking waar wegwerkers druk bezig zijn en daarna steeds meer plekken waar mensen wonen. Als we bij het binnenrijden van de stad Willits ook nog eens een benzinepomp zien staan is de opluchting groot. Een pomp verder blijkt de benzine een paar dollarcent goedkoper. Gestopt voor een lunch in Hopland. Daarna highway 101 verlaten voor een scenic route door Napa Valley, de wijnstreek van Californië, niet ver boven San Francisco. Al snel kwamen we vast te zitten in een file. Bij Fairfield verlaten we de drukte. Het landschap hier is tamelijk vlak. Veel landbouw en industrie. Het kost ons een paar uur om die te overbruggen. Geleidelijk gaat de weg weer een golvende beweging maken en opeens zitten we in de uitlopers van de Sierra Nevada, met de zon in de rug. Na een uurtje stevig doorrijden vinden we een bijna verlaten motel in San Andreas, The Black Bart Inn, vernoemd naar een postkoetsovervaller die eind 19e eeuw hier de streek onveilig maakte. Als we ons hebben geïnstalleerd (auto voor de deur, koffers naar binnen), maken we een wandeling door het grotendeels verlaten stadje. Alles lijkt dicht, op een kroeg na waar de mensen voor de deur op straat naar elkaar staan te schreeuwen. We kopen maar een ijsje. Bij een Shell benzinestation. Als we onze keuze aan het maken zijn worden we verveeld aangestaard door twee Indiërs met een tulband die deze tent klaarblijkelijk runnen. Er klinkt nerveuze Indische muziek. Het is donker als we terugwandelen naar het knusse motel.
dinsdag 25 september 2007
Vroeg op weg. We tanken de auto vol bij het Shell tankstation. Drinken gloeiend hete koffie bij een Starbucks in Angels Camp. Nog ruim twee uur rijden voor we voor de poorten staan van het Yosemite National Park. We bezoeken als eerste Tuolumne Grove, een van de delen van het park waar Giant Sequoia's staan. We moeten er nog een half uur stevig voor lopen. Op weg naar de Yosemite Valley stoppen we bij El Capitan waar een beer tussen de bomen aan het rondscharrelen is. Een ware invasie van fotograferende toeristen is het gevolg. De japanse toeristen gaan het liefst samen met de beer op de foto. Sommige lijken dat serieus te overwegen. In de Valley rond het Visitor center is het erg druk. We maken nog een wandeling naar de bijna drooggevallen Yosemite Falls. Daarna picknicken we in de bossen op een picknickplaats. Daar ziet Saskia een babybeertje het bos in rennen. Aan het eind van de middag rijden we terug naar Buck Meadows, waar we vanmorgen op de heenweg een motel zagen. Het is het eerste motel aan de West Entrance wat we na bijna anderhalf uur rijden tegenkomen. Op het eerste gezicht ziet het er redelijk uit maar het tweede gezicht valt wat tegen. We hebben een kamer helemaal aan de buitenkant van het complex aan de zijkant. Twee meter van de deur die toegang geeft tot ons onderkomen staat een half gesloopt benzinestation. Onze buren, zo blijkt niet veel later, zijn mexicaanse seizoensarbeiders. Ze hebben allemaal een barbecue naast de deur staan en spelen de halve avond luidruchtige 'cantina' muziek die ze vanaf de installatie in hun auto's over het terrein laten schallen. Omdat wij nogal afgelegen gepositioneerd zijn zetten we voor alle zekerheid beide koffers voor de deur.
woensdag 26 september 2007
Vanmorgen om kwart over zeven op weg. Precies twee uur rijden later arriveerden we bij Mariposa Grove Of Giant Sequoia's. Daar maken we een stevige wandeling. Het is warm weer. Onderweg: enorme grote bomen en veel huppelende eekhoorns. In Wawona slaan we wat etenswaren in bij de Pioneer Gift And Grocery voor een picknick langs de Merced River. Het volgende doel is Glacier Point. Volgens de bij het entreebewijs meegekregen Yosemite guide 'one of the most exhilarating overlooks on Earth'. We hebben hier de meeste foto's gemaakt. Vanaf de rand kijken we ruim 3,214 feet naar beneden in de Yosemite Valley, en er is een prachtig uitzicht op de Half Dome. Daarna rijden we weer terug naar Buck Meadows waar zich ongeveer hetzelfde scenario afspeelde als gisteravond.
donderdag 27 september 2007
De auto weer ingepakt en om half acht weggereden. We rijden dwars door het Yosemite National Park over de alleen in de zomermaanden opengestelde Tioga Road. Onderweg een stop bij Olmsted Point, waar we de achterkant van de Half Dome kunnen bewonderen en wat verderop pauzeren we een uurtje bij het Tenaya Lake. Na nog een korte stop bij Tuolumne Meadows rijden we aan het einde van de ochtend over de Tioga Pass (9945 ft) en dalen in vliegende vaart af naar Lee Vining. In de verte zien we Mono Lake liggen. We stoppen even bij het Visitor Center en rijden daarna wat verder om zo dicht mogelijk bij de oever van het meer te stoppen. Het water van Mono Lake is zout. Langs de oevers schuimen meeuwen en steltlopers langs de waterlijn. De dikke zwarte rand langs het water blijken miljoenen vliegen te zijn. Een waar eetfestijn voor de vogels die met geopende snavel een spurtje trekken door de opvliegende wolken. Er hangt een onaangename geur en vlak bij het water zak je langzaam weg in de stinkende prut. Het volgende stuk rijd Saskia. Mede daardoor komen we na een drie kwartier durende bonkende rit over een onverharde weg terecht in Bodie ooit 'a genuine California gold-mining ghost town', maar vanaf 1962 een California State Park. Na Bodie duurt het niet lang of we passeren de staatsgrens met Nevada. Daar moeten we stoppen op de snelweg om een grote kudde koeien, voortgedreven door cowboys te paard, voorrang te verlenen. We overnachten in Fernley, vlak bij interstate 80, in de Lazy Inn Motel. Een ietwat treurig onderkomen. Ook hier barbecue's naast de voordeuren. Onze auto staat wat verloren tussen twee grote pickup's. De kamer is een samengeraapt rommeltje. Een schilderij aan de muur waar een kast half voor is gezet, een onsmakelijke stoel waar je met geweld nog niet in wilt zitten. In een hoek staan een ijskastje en een magnetron achteloos op elkaar gestapeld. We eten in een nabij gelegen restaurant met de veelzeggende naam Mary & Moe's Wigwam Restaurant And Casino. Om onduidelijke reden brand de kachel en we hebben geen idee hoe dat ding uit moet. Het is bloedheet op de kamer.
vrijdag 28 september 2007
Voor we vertrekken een ontbijt bij Mary & Moe's Wigwam Restaurant And Casino. Daarna rijden we via interstate 80 in een ruk door richting Idaho. In dit gedeelte van de staat Nevada valt weinig te beleven en nauwelijks iets te zien. Onderweg gaan we twee keer van de snelweg af. Een keer om boodschappen te doen bij een safeway in Lovelock en een keer om te tanken in Wells. We passeren bij het plaatsje Jackpot de staatsgrens naar Idaho. Een van de laatste gebouwen voor de grens is een casino. De bewolking begint toe te nemen en na Twin Falls barst de bui los. Rukwinden, dust hazards en dikke regendruppels. We pakken net de rand van een grote bui mee. Tegen de avond bereiken we Pocatello. Omdat we genoeg hebben van goedkope motels kiezen we voor vanavond een groot luxueus motel: het Best Western Cotton Tree Inn. Eindelijk weer eens een fatsoenlijke kamer.
zaterdag 29 september 2007
Zwaar bewolkt, koud en het sneeuwt. Voor we op weg konden moesten we de auto sneeuwvrij maken. Binnen een uur klaart het wat op maar het blijft de rest van de dag zwaarbewolkt en koud. Via een mooie scenic route rijden de staat Wyoming binnen. We drinken koffie in de Horseshoe Restaurant in Etna. Daarna rijden we door richting Jackson Hole en de Grant Teton Mountains. Af en toe breek de zon even door de wolken. We stoppen bij het Visitor Center in Moose. Daar maken we een wandeling langs de Snake River. Het heeft geen zin om Jenny Lake te bezoeken. De Grant Tetons zijn door dikke wolken aan het oog onttrokken. Daarom rijden we door naar het Yellowstone National Park. Het wordt grijzer en kouder en de sneeuw dwarrelt omlaag. Onderweg springen we bij een opstopping uit de auto omdat verderop tussen de bomen een bull moose geparkeerd staat. Rond twee uur rijden we het Yellowstone National Park binnen. Omdat de weersomstandigheden niet mee zitten hoeven we vandaag geen toegang te betalen. We stoppen aan de oever van het Yellowstone Lake bij West Thump. Daarna rijden we door richting Old Faithfull. Ook daar is het koud en zwaarbewolkt. We willen overnachten West Yellowstone, even buiten de West entrance van het park. Onderweg moeten we in de vallende schemer nog uitstappen om een kudde Elks te bewonderen vlak bij Madison Junction en even later drie Bizons op een parkeerterrein wat verderop terwijl het steeds harder gaat sneeuwen. In West Yellowstone vinden we onderdak in de Yellowstone Lodge. We eten een paar straten verder in het Three Bear Restaurant.
zondag 30 september 2007
Toen we vanmorgen opstonden scheen de zon en de bewolking was bijna verdwenen. Het heeft vannacht wel hard gevroren. We moeten de ruiten van de auto schoonkrabben. Om kwart voor negen rijden we het park in na de auto vol te hebben getankt. Onderweg er al weer snel uit om een grote kudde Elks op de video te zetten. Daarna rijden we door naar Norris, een groot vulkanisch gebied met veel geysers. Daarna rijden we door richting Canyon Village. Het is prachtig weer maar op sommige plaatsen is het koud. Na een wandeling langs de West Rim van de Grand Canyon of the Yellowstone met uitzicht op de Lower Falls maken we een steile wandeling naar beneden waar we nog beter zicht hebben op de Lower Falls. De weg terug omhoog valt niet mee op deze hoogte. De East Rim is door werkzaamheden afgesloten voor publiek. Wat wel open is is Uncle Tom's trail. Omdat Sas nog moet bijkomen van de vorige wandeling besluit ik deze keer alleen naar beneden te gaan. Dat viel niet mee. Het grootste deel van de wandeling bestond uit een steile metalen trap van meer dan zeshonderd treden waar tussendoor je de diepte in moest kijken. Omdat het nu mooi weer is doen we nogmaals Old Faithfull aan. Onderweg verzeilen we midden in een kudde Bizons. Daarna nog een stop bij de Grand Prismatic Spring en toen zat de dag er alweer op. Vanavond weer gegeten in het Three Bear Restaurant. We krijgen een iets mooier plekje in het restaurant toegewezen.
maandag 1 oktober 2007
Vanmorgen nog een extra nacht geboekt in de Yellowstone Lodge. We hebben geluk. Ook vanmorgen was het prachtig weer. We rijden richting het noorden van het park. Tegen het einde van de ochtend komen aan in Mammoth Hot Springs. Met de auto rijden we de Upper Terraces Aera en te voet lopen we de Lower Terraces Area. Vanuit het westen komt zware bewolking aandrijven. Op weg naar Tower-Roosevelt rijden we de Blacktail Plateau Drive. Daar zien we in de verte eindelijk een Black Bear met een 'cub'. Daarna is het hek van de dam. Niet veel later stoppen we langs de kant van de weg waar een beer onder een boom ligt waarin drie cubs in de boomkruin tussen de takken liggen te slapen. Er staan hier mensen met camera in de aanslag al drie uur te wachten totdat de beer in beweging komt. Tussen Tower-Roosevelt en Canyon Village is het alweer raak. Een grote opstopping geeft aan dat hier iets te zien valt. Tussen de bomen langs de weg scharrelt een beer met jong. Even later steken ze de weg over waarna ze tussen de bomen verdwijnen. Inmiddels is het bijna donker en begint het weer met sneeuwen. Een uur later zijn we weer in West Yellowstone. Vanavond maar weer gegeten in het Three Bear Restaurant. En als regular customers krijgen we een nog mooier plekje.
dinsdag 2 oktober 2007
Vanmorgen was het zwaarbewolkt en het regende. De hoogste tijd om verder te rijden. Vanmorgen rijden we een tijdlang paralel aan de besneeuwde en bewolkte toppen van de Rocky Mountains naar het noordwesten. Onderweg komen we weer een grote kudde koeien tegen die voortgedreven door een paar cowboys te paard via een oversteek van de highway een andere weidegrond opzoeken. Spectaculair. We stoppen in Virginia City, een oude mijnstad. Tijdens het hoogseizoen is het hier druk en levendig maar nu is het uitgestorven. We bezoeken de St. Paul's Epicopal Church waar we worden begroet door Rev. Todd Young en drinken een kop gratis koffie in de op twee man na verlaten Pioneer bar. In Twin Bridges stoppen we voor een lunch in het xxx. Via highway 90 komen aan het eind van de middag in Missoula, een drukke universiteitsstad. Daarvandaan rijden we zuidwaarts via highway 12 en slaan in Lolo af naar Highway 12/Lolo Creek Road richting Lolo Hot Springs. We rijden hier ook weer over de Lewis & Clark Trail. In Lolo Hot Springs, in 1804 ondekt door Lewis and Clark, boeken we een kamer in het Lolo Trail Center. We hebben een blokhutachtig onderkomen in Lewis & Clark-sfeer. De kamer is groot maar we hebben geen tv of telefoon. Back to basics. Het bijna verlaten hotel heeft een Lewis & Clark Exhibition Center van bijeengeschraapte memorabilia gefabriceerd waar we een half uur kunnen stukslaan. Verder is er niet veel te doen. Aan de andere kant van de weg ligt een kampeerterrein waar een paar campers staan. De warme bronnen worden commercieel uitgebaat door ze aan het oog te onttrekken en er een soort zwembad over te bouwen. We gaan vroeg slapen.
